جواب دادن به این سوال که چرا دیگه نمی نویسی خیلی سخته. آنقدر سخته که آدم ترجیح بده جوابش نده. موضوع بحثو عوض کنه و الخ. شاید جوابش اینه که نوشتن یه نیازه. حداقل برای من نیاز بوده. مدتی احساس کردم که نیاز نیست بنویسم. شاید حس کردم نوشتنم به دردی نمی خوره. شاید خسته شدم از کپی کردن نوشته هام. هر چه که بود گذشت و حس می کنم دوباره نیاز دارم بنویسم. اونم در وبلاگ جایی که شاید هیچکس دیگه ای نخوندش. همون دو تا خواننده هم که قبلا می خوندند و دوستان و آشناها هم رفتن تلگرام یا اینستاگرام. ولی من دلم می خوادگهگاه اینجا بنویسم. مثل حرف زدن برای خودت در خلاء. راستش فکر نکنم خیلی هم بد باشه.
